Wszyscy doskonale znają suchary. Zwłaszcza wtedy, kiedy im się o nich przypomina. Bo suchary mają to do siebie, że prawie nikt nie chce ich słuchać, a jeszcze mniej wcielać zawartą w nich tzw. życiową mądrość. Suchary są powszechnie znane, nudne, sztampowe, banalne, wyświechtane. A jednak jednej cechy nie można im odmówić – wbrew wszystkiemu, a szczególnie fatalnej opinii na swój temat, zawierają sporą dawkę o życiu.

Weźmy na przykład suchar z dziedziny uczenia się języków – „bez pracy nie ma kołaczy”. Bez pracy nie osiąga się wiele, bez pracy – zwłaszcza własnej – krąży się wokół bezpiecznego poziomu „zero”. Ma to pewne zalety, bo kiedy się spadnie, to przynajmniej nie poobijamy się zbytnio. I zawsze można znowu zaczynać od zera i nigdy się od niego nie oddalić. Jak wiadomo, zmiany są dość bolesne.

Z nauką języków sprawa ma się dokładnie tak samo. To zapewne znak czasów, że obiecują ci, że w sumie to nic nie musisz robić, a będziesz wszystko umiał! To dopiero niespodzianka! Wystarczy ileś tam minut dziennie w coś poklikać i będziesz gadał w nowym języku, że sąsiedzi zzielenieją z zazdrości. Może i zzielenieją, ale czy na pewno będzie to zazdrość, czy może przerażenie efektami twojej wiary w nadprzyrodzoną moc reklamy?

Bo jeśli chcesz mieć ładne mięśnie, idziesz na siłownię i ćwiczysz. Pod okiem doświadczonego trenera, albo z kimś, kto się zna na ćwiczeniach siłowych. W każdym razie budowanie wspomnianych mięśni wymaga od ciebie sporego wysiłku, zaopatrzenia w napoje izotoniczne oraz wylania wyczuwalnej ilości potu. O ile wiem, mięśnie nie osiągają rozmiarów bicepsów Arniego same z siebie.

Chcesz być świetnym muzykiem – musisz ćwiczyć. Do upadłego, ileś tysięcy razy te same kwestie, aż do momentu, kiedy stwierdzasz, albo ktoś inny to zrobi, że już umiesz, że jest ok, że możesz przejść na kolejny poziom. Jeśli nie poświęcisz iluś godzin na uciążliwe ćwiczenie i ulepszanie warsztatu, z trudem zagrasz gamę C-dur albo staniesz się gwiazdą zespołów weselnych, brawurowo odgrywającą swe partie z playbacku. W sprawie osiągnięcia mistrzostwa w muzyce możesz zapytać np. Wojtka Pilichowskiego.

A języki? Niestety, z nimi jest tak samo. Ludzie nadal nie mogą w to uwierzyć. Wierzą za to bez żadnych ograniczeń w cuda. Że np. dzięki jakiejś tam aplikacji powtórzą sobie ileś razy słówka i nagle zaczną mówić po angielsku. No nie, niestety. Nauczenie się paru słówek to zaledwie mały krok na drodze posługiwania się językiem. Pocieszające jest to, że taki krok został w ogóle zrobiony. W niektórych przypadkach to naprawdę wiele. Bo są też tacy, którzy czekają. Godzinę, tydzień, rok, życie, wieczność. I nic się nie dzieje. Bo świat nie odwali akurat tej roboty za ciebie.

Wciąż to powtarzam przy każdej nadarzającej się okazji – nauka języka to wyrabianie konkretnych sprawności np. budowania zdań podrzędnie złożonych okolicznikowych celu, do poziomu wirtuozerii (to tak z języka muzyki) poprzez ciągłe i wielokrotne ich powtarzanie w nowych kontekstach oraz zwiększanie stopnia trudności, kiedy zaliczyłeś poziom łatwiejszy (dokładanie ciężarów na siłowni).

To na koniec inny suchar: Faber est suae quisque fortunae. Każdy jest kowalem swojego losu. To ty wykuwasz swój los i nadajesz kształt swoim umiejętnościom. I zawsze masz wybór, ty określasz priorytety. Możesz, nie musisz. Gorzej, gdy jest odwrotnie.