Zwyczajny dzień. Zwyczajne przejście. Zwyczajna sytuacja. Zwyczajne wydarzenie. Co się w takim razie stało, że postanowiłem w ogóle o tym wspomnieć?

Jako obywatel przestrzegający przepisów stałem przed przejściem dla pieszych i czekałem na zielone światło. Wiał zimny wiatr, więc odwróciłem się, żeby nie przewiało mi łysej czaszki (kto nie ma włosów, ten zrozumie, kto ma włosy, ten nie zrozumie). Utkwiłem wzrok w jakiejś wystawie sklepowej – tak po prostu, bez przyglądania się, myśląc o czymś bliżej nieokreślonym.

Wtedy ktoś powiedział mi cześć. Spojrzałem na tamtą osobę – niby znana, ale chwilę potrwało, zanim skojarzyłem, któż to tak się pięknie ze mną wita. Minęła mnie kobieta, wysoka, opatulona grubym ubraniem, ale rozpoznawalna. G. Ostatni raz widzieliśmy się prawie 4 lata temu.

Przebłysk: przypominam sobie, gdzie i jak się poznaliśmy, co było potem i jak doszło do tego, że nie widzieliśmy się prawie 4 lata.

Poznałem G. na studiach podyplomowych, potem dałem jej pracę w swoim ośrodku. W tym momencie chyba już każdy wie, że nie powinienem był tego robić. A z jakiego powodu?

Nie, żadne uczucia, żadne przyciąganie i tym podobne bzdury. G. to kobieta o tak zwanej „trudnej urodzie” i „grawitacyjnej posturze”, co wyklucza powyższe kwestie. Wydawało mi się tylko, że była miła, bo czasami faktycznie taka była.

Chodzi o coś innego, o czym chcę powiedzieć wszystkim, którzy jeszcze nie rozumieją pewnej rzeczy: nigdy nie kumpluj się z kimś, kto źle gada o swoich bieżących albo byłych znajomych. Jeśli to zrobisz, masz jak w banku, że spotka cię dokładnie taki sam los. G. lubiła opowiadać o swoim bojfrendzie, jak to pisali do siebie maile, w których precyzyjnie wytykali sobie wady, no i że ten bojfrend to jeden wielki … Nie zacytuję, bo na moim blogu nie ma bluzgów.

Idźmy dalej: jeśli jesteś pracodawcą, daj sobie spokój i natychmiast przegoń w diabły kandydata, który źle się wyraża o swoim poprzednim pracodawcy. Jeśli przyjmiesz kogoś takiego, masz jak w banku, że spotka cię ten sam los: będziesz miał systematycznie obrabiany tyłek, bez względu na to, czy sobie na to zasłużyłeś, czy nie. G. pracowała w administracji pewnego ośrodka szkoleniowego, kiedy ją poznałem – jej ulubionym zajęciem było obrabianie tyłka ówczesnej szefowej. W dość ordynarny sposób. Tę obgadywaną osobę musiały mocno piec uszy, czy raczej obrabiana część ciała.

Byłem kolegą a potem szefem G. Ciężko połączyć obie funkcje. G. opuściła swoje miejsce pracy po tym, jak poważnie naruszyła regulamin, została upomniana, a potem napisała maila (!) z informacją, że odchodzi. Dobrze, że chociaż tak mnie poinformowała. Cóż, ten typ tak ma. A potem zaczęły mnie piec uszy i inna część ciała i to wcale nie dlatego, że się nie myłem.

Wniosek: daj sobie spokój z kimś, kto źle gada o poprzednich czy bieżących szefach, znajomych, żonach, mężach czy bojfrendach – ciebie spotka dokładnie to samo. Nie stanowisz wyjątku, nawet jeśli na początku może ci się tak wydawać. Pozorna sympatia i takie tam umizgi wkrótce odwrócą się przeciwko tobie. Bo co zrobisz, gdy wiatr zacznie wiać z innej strony?

A co robić, kiedy już cię obgadują? Daj sobie spokój, niech z nich zejdzie. To w końcu ich problem, nie twój.

Nie odkrywam Ameryki, nie wynajduję koła, nie wymyślam nowego prawa czy twierdzenia matematycznego. Nie ma w tym wpisie zasadniczo nic odkrywczego, jednak czasem dajemy się złapać na ładny uśmiech i inne zewnętrzne objawy człowieczeństwa.

Lepiej skupić się na czymś innym: słuchaj i obserwuj uważnie ludzi. Czy to coś da? Może. Uczymy się całe życie. Chociaż ja i tak daję się jeszcze nabrać, a na takie mądre wnioski wpadam dopiero po fakcie.