I przechodzisz po raz kolejny obok tej półki, półki doskonale znanej, możesz ją mijać po ciemku czy z zamkniętymi oczami, co w sumie prawie na jedno wychodzi, aż tu nagle coś cię chwyta za rękaw, nogawkę, strzela gumą od majtek lub stanikiem, albo szczypie, a może syczy ci do ucha. I zatrzymujesz się, marszczysz brwi i stwierdzasz, że faktycznie dawno tego nie robiłeś. Że dawno nie słuchałeś właśnie tej płyty.

Koncertowa płyta Anny Marii Jopek „Farat” to nie nowa płyta, bo ukazała się już wieki temu, w roku 2003. „Farat” należy do tej kategorii płyt spokojnie stojących na półce, które pewnego dnia – ni z tego ni z owego - dają o sobie znać. Może wiedzą, że nadchodzi ich pora, bo jest taka a nie inna pogoda, może wyczuwają nastrój słuchacza i dlatego domagają się uwagi. Mówią, żeby zdjąć je z półki, wsunąć do odtwarzacza, wyłączyć świat dookoła i zatopić się w audialnej lekturze.

A lektura to piękna. Głos Anny Marii ma w sobie coś uwodzicielskiego, coś, co pozwala na wspomniane zatopienie. Utwory na płycie prowadzą cię w różne miejsca, a w każdym z nich panuje inny nastrój – raz jest spokojnie i lirycznie, innym razem robi się naprawdę dynamicznie. Po prostu oddaj się tym nastrojom i wędruj razem z nimi, wyłącz się z otoczenia, codzienności i płyń. Głos AMJ czule cię obejmie i zabierze ze sobą. Usiądź w przyciemnionym pokoju i uracz się drinkiem z pobrzękującymi kostkami lodu.

Na płycie towarzyszą Annie znakomici muzycy: Leszek Możdżer na fortepianie, Marek Napiórkowski na gitarach czy Cezary Konrad na perkusji, którzy w paru momentach pokazują, co potrafią.  Dodam, że płyta jest świetnie nagrana, słuchanie jej na przyzwoitym sprzęcie daje naprawdę wiele przyjemności. Masz wrażenie, że jesteś na koncercie, Anna śpiewa a zespół gra tylko dla ciebie.

Tak jest również z utworem „Ale jestem”, którego nie mogło tu zabraknąć, piosenką, która mówi o tym, że mamy swój czas na tym świecie i byłoby dobrze wykorzystać go na życie tak dobre, jak się tylko da. Lecz to tylko moja interpretacja i wcale nie zamierzam analizować tekstów piosenek, bo po pierwsze nigdy za dobrze mi to nie wychodziło, a po drugie każdy odbiorca zrozumie coś innego, więc to sprawa całkowicie osobista.

Oczy otwieram, staje się świat / nade mną niebo, przede mną – sad / jabłek zielonych zapach i smak / wszystko proste tak

Trzeba żyć naprawdę, żeby oszukać czas / Trzeba żyć najpiękniej, żyje się tylko raz / Trzeba żyć w zachwycie, marzyć, kochać, śnić / Trzeba czas oszukać, żeby naprawdę żyć

Jestem piasku ziarenkiem w klepsydrze / zabłąkaną łódeczką wśród raf / kroplą deszczu / trzciną myślącą wśród traw / ale jestem!

Życzę ci miłej podróży w objęciach Anny Marii. A jako że dziś niektóre Anny obchodzą imieniny, wypij za ich zdrowie. Tylko nie przesadź z ilością drinków. Chociaż, z drugiej strony, raz się przecież żyje.