Wpadł mi

Zupełnym przypadkiem wpadł mi dziś w ręce poniedziałkowy numer „Metra”, a wraz z nim jakże aktualny nagłówek: „Rower to gra o życie”. Nie sądziłem, że wsiadając na bicykl włączam się do tak poważnej gry, z drugiej strony nagłówek w gazecie musi jakoś zaciekawić czytelnika, a potencjalny nieboszczyk w tytule sprawdza się w tym bodajże najlepiej.

Co do krzyczącego nagłówka - cóż, to niestety prawda. Jazda na rowerze staje się coraz bardziej niebezpieczna, tyle że wypadki z udziałem rowerzystów nie powstają wyłącznie z winy kierowców czy pieszych. Przyczyniają się do nich także główni zainteresowani, czyli ci, którzy akurat poruszają się na rowerach, choć w ogóle nie powinni tego robić.

Prawo silniejszego

Odnoszę wrażenie, że celowo nagłaśnia się „walkę” pomiędzy kierowcami a rowerzystami. Fakt, te dwie grupy nie pałają do siebie miłością – jednym i drugim przydałoby się po prostu trochę empatii i tolerancji. Bo wypada tu wspomnieć pewną smutną oczywistość: w konfrontacji roweru z samochodem ten pierwszy ma niewielkie szanse na zwycięstwo. Fizyka jest bezlitosna. Auto to auto, rower to rower, i najlepiej byłoby, gdyby oba wehikuły nie popadały w bezpośredni kontakt.

Co za tym idzie, oprócz zaangażowania siły mięśni i ogólnego wkładu fizycznego jazda na rowerze wymaga też wysiłku intelektualnego - biorąc pod uwagę wyczyny innych uczestników ruchu, trzeba pomyśleć za nich nim zdążą zrobić to, czego nie powinni.

Czego nie wiedzą kierowcy, choć niewiedza to nie argument

A tymczasem mijają już 3 lata od wejścia w życie przepisów, o których kierowcy nadal nie mają pojęcia – nie wiedzą, że muszą ustąpić pierwszeństwa rowerzyście, jeśli ścieżka przecina ulicę poprzeczną, w którą skręca samochód, czy o tym, że rowerzysta może wyprzedzić wolno jadące pojazdy z prawej strony. Wielokrotnie przekonałem się o tym, że kierowca wcale nie patrzy, czy ścieżką jedzie rowerzysta czy nie, po prostu skręca i zajeżdża drogę, a wtedy trzeba ostro hamować. Kiedy natomiast kierowca widzi rowerzystę na drodze, to trąbi, wrzeszczy przez okno albo mija go w tak bliskiej odległości, że prawie czujesz zapach potu krzykacza.

Co ciekawe, akcja informacyjna dla kierowców nie jest planowana.

Póki co mamy remis

Jak to zwykle bywa, każdy kij ma dwa końce a każdy medal dwie strony. Rowerzyści to nie anioły, co oznacza, że jako uczestnicy ruchu także mają sporo na sumieniu: jazda bez oświetlenia, przejeżdżanie przez przejście dla pieszych czy na czerwonym świetle, nagłe wtargnięcie na drogę itd. Wnioskuję, że niektórym powinno się odebrać rowery do końca życia - w niektórych przypadkach nie trwałoby to zbyt długo. No i rowerzystom też przydałaby się akcja informacyjna na temat tego, jak się zachowywać na drodze – zwłaszcza rowerowym gońcom.

Kierowcy psują przyjemność z jazdy rowerzystom, rowerzyści odwdzięczają się kierowcom. Mogę powiedzieć, że póki co mamy w tej grze remis ze wskazaniem na większe straty wśród cyklistów. Tylko jaki sens ma kontynuacja tych rozgrywek? Bo czym to się kończy, to doskonale wiemy.