Tarzan wychował się wśród małp i dlatego zachowywał się jak małpa. Przejął małpie nawyki, bo całe jego najbliższe otoczenie tak się zachowywało. I wcale się temu nie dziwił, a to głównie z tego powodu, że nie wiedział, że powinien się temu dziwić.

Śledząc ostatnie wydarzenia na świecie zastanawiam się, w jak wielkim stopniu otoczenie, w którym człowiek się wychowuje, wpływa na jego życiowe losy. Jedni kończą tak samo jak ich ludzkie wzorce, inni robią coś dokładnie odwrotnego i albo osiągają sukces albo niszczą wszystko, po czym spadają na samo dno.

I głowią się nad tym faktem przeróżnego rodzaju specjaliści, że wpływ, nacisk, moczenie nocne, za mocne antybiotyki itd., a być może odpowiedzią może być proste, choć niewygodne słowo: świadomość.

Świadomość może pomóc w zrozumieniu, że poza życiem, którego się doświadcza, istnieje także inne życie. Inne – może oznaczać lepsze. Choć wcale nie musi, bo to kwestia wyboru. Świadomość to w pewnym uproszczeniu oznaka wolności wyboru i dojrzałości. A dojrzałość ma to do siebie, że zmusza do przejęcia odpowiedzialności. Odpowiedzialności za siebie i innych. A to nie zawsze jest wygodne. Bo lepiej przecież pozostać we własnej strefie komfortu i winić świat za wszystko, co się wydarzyło i co się nie wydarzyło. Tę strefę przynajmniej się zna i szkoda z niej wychodzić. Bo i po co?

Możesz ślepo wzorować się na kimś, kto według ciebie jest tego wart, możesz także zrobić coś własnego – znaleźć własną drogę.

Przypomina mi się tutaj pewna historyjka, którą przeczytałem w książce Tony’ego Robbinsa „Obudź w sobie olbrzyma” (skąd tę historię wziął Robbins, tego nie wiem, może nawet sam ją wymyślił). Historia opowiada o dwóch braciach pochodzących z biednej dzielnicy, z których jeden skończył jak ojciec, tzn. pijak, bezrobotny i w ciągłej biedzie, natomiast drugi skończył studia, zdobył zawód i podjął ciekawą pracę. Zapytano ich, z jakiego powodu poszli w życiu taką a nie inną drogą. Co ciekawe, obaj odpowiedzieli tak samo: A co miałem zrobić, skoro miałem takiego ojca?

Ciekawe. Jeden nie dostrzegł innych możliwości, drugi nie zaakceptował okoliczności i postanowił żyć inaczej. To tyle mistycznych przypowieści.

A w kwestii bieżących wydarzeń na Wschodzie – zastanawiam się, jak mocno uwiódł Władimira Putina stary, dobry system ZSRR. Nie ulega wątpliwości, że Putin chciałby przywrócić stary porządek, wzdycha do wspomnienia silnego mocarstwa i tęskni za swoim sowieckim ojcem. Pytanie brzmi, czy ta tęsknota go nie przerośnie.

Bohater filmu „Psychoza” też za nic w świecie nie chciał rozstać się ze swoją matką. Pewnie nie miał świadomości, że tak silny związek nie wyjdzie mu na dobre.

Tarzan przeżywał rozterki, bo w pewnych chwilach nie był pewien, kim tak naprawdę jest.

A co dobrego czeka w życiu tego chłopaka z karabinem?

fot. Sylwia Wolak