Wydawać by się mogło, że większości ludzi dziś już nie ma. Że gdzieś zaginęli, znikli, pochowali się. Albo powskakiwali do szufladek, wygodnie się tam umościli i odzywają się tylko wtedy, kiedy czują, że muszą bronić swoich poglądów i wszystkiego, co może jeszcze bardziej nadwątlić ich nadwątlone ego.

Cóż, to poniekąd normalne, że dobieramy się w różne grupy wedle pewnych kryteriów i zasad, które ktoś ustalił, a które potem zostały – często bezrefleksyjnie – zaakceptowane. Następnie pozostało już tylko tychże zasad bronić, nieważne, jak mądre czy idiotyczne by były.

Wydaje mi się, że ludzie są zasadniczo wszędzie tacy sami, tylko wierzą w różne rzeczy i na swoje i innych nieszczęście definiują się poprzez to, w co wierzą. A to, w co wierzą jedni, staje się nie do zaakceptowania przez tych drugich. I trzecich, i czwartych itd.

Odnoszę dziś wrażenie, że większość ludzi przestała być ludźmi, stając się nośnikami i głosicielami jedynie słusznych poglądów. Coś jak chodzące pendrivy z wgranymi danymi. A jedynie słusznie poglądy są już same w sobie groźne, bo mniej lub bardziej nieelegancko narzucają się innym i żądają posłuchu. Najlepiej bezwzględnego. I nie pomaga tu empatia, zrozumienie, wyrozumiałość, litość nawet nie pomaga, kiedy z drugiej strony masz tylko żądanie uległości.

Polska była od zawsze na coś podzielona, bez podziału w naszym kraju byłoby po prostu nudno. Taka nuda mogłaby sprawić, że więcej osób wzięłoby się do sensownej roboty, do budowania czegoś dobrego we własnym kraju, zamiast trwonić czas i energię na bezsensowne awantury. Awantury, bo z dyskusjami obecny pseudodialog społeczny nie ma już prawie nic wspólnego. Zatem ludzie wzięliby się do roboty, tylko co wtedy z tymi wszystkimi spod znaku „Szlachta nie pracuje”?

Dziś wykształcił się w Polsce podział niezwykle jaskrawy – kto nie pasuje do jednego „plemienia”, automatycznie przypisywany jest temu drugiemu i na odwrót. Kto nie pasuje do żadnego, i tak zostanie gdzieś dołączony.

Najgorsze jest to, że ludzie dali się tak łatwo zmanipulować politykom oraz podobnym do nich ludziom społecznie zbędnym, którzy na dodatek nie potrafią osiągnąć zgody w najbardziej elementarnych sprawach. Że tak łatwo przypisali się do którejś frakcji i zaczęli stroszyć wyleniałe piórka. To groźne, choć jednocześnie naturalne, bo przynależność do grupy zawsze podnosi samoocenę jednostkom, które nie mogą odnaleźć wartości w sobie.

Poza tym dzisiejszy podział stał się bardziej widoczny niż dotychczasowe. Dzieje się tak dzięki łatwiejszemu dostępowi do informacji, do prawd objawionych i innych rewelacyjnych historii, które mają zmienić bieg historii. Więcej ludzi ma po prostu możliwość wyrzucenia z siebie pokładów żółci, którą do tej pory pielęgnowali w sobie. Dlatego z mieszaniną przerażenia i rozbawienia obserwuję sytuacje, kiedy ludzie pisemnie skaczą sobie do oczu w mediach społecznościowych, z byle czego robią aferę i sprawę najwyższej wagi, a potem usuwają się z grona znajomych i uroczyście zrywają wszelkie kontakty. Może dzieje się tak również dlatego, że dziś łatwiej jest dodać nowego znajomego na fb – usuwasz jednego, dodajesz innego i bilans wychodzi na zero. Wszystko ma być proste, miłe i przyjemne, tak jak oczy zielone. A w życiu niestety nie zawsze tak jest.

I cały czas się tylko zastanawiam, jak politycy, ta zgraja pazernych i aroganckich prostaków – bez względu na to, do której partii należą - tak owija sobie wokół palca większość narodu.

Tu pozostaje tylko pytanie: Czy nie byłoby lepiej pozostać po prostu człowiekiem?

Jesteśmy przecież ludźmi, jesteśmy tacy sami, po co to komplikować?

Tacy sami, a ściana między nami.