Viva katastrofa!

Tytuł ostatniego wpisu brzmiał „Posezonowa wyprzedaż nagrobków, czyli wakacyjne czytanie”, więc ktoś mógłby odnieść wrażenie, że piszę tylko i wyłącznie o zwłokach. Kto czytał, ten wie, że jest inaczej, a po drugie, dzisiejszy dzień obfitował w katastrofy, czym bez przerwy karmiły się – i oczywiście nas - media. Powstaje pytanie: Jak długo i jak intensywnie można wyjaławiać mózgi społeczeństwa tylko i wyłącznie ponurymi wiadomościami?

Bardziej detalicznie

7 osób utopiło się w szambie w miejscowości Karczówka w Lubuskiem.

(Prawdopodobnie) Rosyjscy separatyści zestrzelili pasażerski samolot malezyjskich linii lotniczych – 295 trupów.

Izrael i Palestyna wciąż się ostrzeliwują i zmniejszają zaludnienie.

Wczoraj czy przedwczoraj muzyk Dariusz K. zabił na przejściu dla pieszych kobietę. Był pod wpływem narkotyków. Podobno mówił, ze nic nie pamięta. Jego ofiara pewnie też nie.

Wczoraj zmarł Johnny Winter. A z nim to nieco inna historia. Z jakiego powodu inna? O tym za moment.

Przemysł trupa

To tylko kilka trupich informacji. O wypadkach samochodowych nie było dzisiaj nic – nie zaistniała taka potrzeba. Media lansują „przemysł trupa” i robią to tak skutecznie, że zbudowały sobie wiernych, biernych, bezrefleksyjnych odbiorców, których rajcuje już tylko więcej i więcej zwłok. Jak silne jest to uzależnienie?

W takich okolicznościach nie ma wielu rzeczy, które mogą zainteresować, jeśli nie wiąże się z nimi czyjaś śmierć. Zawsze, gdy słucham (lub rzadziej oglądam) – bądź jestem do tego zmuszony – wiadomości, zastanawiam się, jakie stany to wywołuje w odbiorcy. Czy to agresja? A może coś odwrotnego: współczucie, podtrzymanie dobrego zdania o sobie, że mimo wszystko jestem dobry, bo komuś coś się stało, a mi jest go szkoda, odczuwam litość, a może to tylko uspokojenie sumienia? Z drugiej strony to może pocieszać, bo dotyczy przecież kogoś innego.

Trup anonimowy

Ciekawi mnie też, kiedy ta ciągła pogoń za sensacją dojdzie do ściany i się od niej odbije. Gdzie leży granica bombardowania społeczeństwa czymś permanentnie złym i negatywnym, podczas gdy wiadomości dobre, pozytywne podawane są w kategorii odrzutu. Takie informacje nie wywołują wtedy pozytywnych odczuć, co najwyżej neutralne, obojętne. Albo żadne. W efekcie człowiek uodparnia się na zło – po iluś tam serwisach informacyjnych przestajemy reagować, opanowuje nas obojętność. Anonimowe trupy nie robią wrażenia – nikogo z powyższej listy nie wymieniono z imienia i nazwiska poza jednym wyjątkiem – Johnny Winter.

Właśnie dlatego jego przypadek jest inny. Johnny Winter to świetny wokalista i gitarzysta, jeden z najbardziej znanych bluesmanów. Poza tym Johnny nie zginął w katastrofie, po prostu zmarł. No i nie trąbili o nim w wiadomościach. Szkoda, bo pewnie dałby radę jeszcze coś nagrać, w końcu nie tak dawno temu był na koncercie w Szczecinie.

Pozytywnie?

Powstaje pytanie: Gdzie w takim razie można się pozytywnie podładować? Nie chodzi mi o niczym nieuzasadniony hurra-optymizm, bo ktoś w takim stanie może być odebrany albo jako chory psychicznie albo ktoś, kto właśnie zażył coś przenoszącego go w inny wymiar – chodzi o selekcję doświadczeń i skoncentrowanie się na tych wartościowych.

Zastanów się: Co dobrego ci się dzisiaj przydarzyło? Z jaką dobrą myślą wstaniesz jutro rano? Może to naiwne pytania, ale jeśli nasze myśli będą zatruwane ciągłym negatywizmem, zobojętniejemy także na rosnącą wokół agresję.